مهارت های کنترل کیفیت کفش (بخش اول)

پس از یادگیری مهارت های کنترل کیفیت کفش دیگر هرگز حین خرید کفش به کفش ها به همان شکل قبل نگاه نخواهید کرد. مهارت های کنترل کیفی کفش یک مهارت حیاتی برای یک کفاش است که باید در آن خبره شود، زیرا کیفیت کفش یکی از ویژگی های بسیار مهم در امر تولید کفش است. در این مقاله با فرآیند اولیه کنترل کیفیت کفش یا بازرسی کفش در صنعت کفش سازی آشنا خواهید شد. این راهنما به منظور ارائه اطلاعات به سه گروه از افراد نوشته شده است:

1. خریداران کفش: خرید کفش لذت بخشی داشته باشند.
2. تولیدکنندگان کفش: تا محصولات با کیفیتی تولید کنند. این امر باعث رضایت خریداران و توسعه برند تولیدکنندگان خواهد شد.
3. فروشندگان کفش: تامین کفش با کیفیت توسط این گروه، هم رضایت خریداران و هم توسعه کسب و کار تولیدکنندگان را به همراه خواهد داشت.

دانستن نحوه بازرسی و کنترل کیفیت کفش یک مهارت حیاتی برای طراحان، توسعه دهندگان و مدیران خط تولید کفش است. هنگامی که یک نمونه جدید می رسد، بازرسی مواد، تکنیک مونتاژ و طرز کار بسیار مهم است. شما باید روش صحیح بازرسی کفش را بدانید.

نحوه بررسی کیفیت کفش های کتانی در فروشگاه

یادگیری و دانشتن مهارت های کنترل کیفی کفش نیز مهارت بسیار خوبی برای خرید کفش در یک فروشگاه کفش است. شما به ابزار خاصی یا زمان زیادی نیاز ندارید. فقط در چند ثانیه می توانید کیفیت یک جفت کفش کتانی جدید را در فروشگاه بدون آسیب رساندن به کفش یا ایجاد مزاحمت برای کارکنان فروشگاه بررسی کنید. اگر مشکلی مشاهده کردید یک مدل دیگر را انتخاب کنید. در ادامه نحوه درجه بندی و بررسی یک کفش ارائه می شود.

درجه بندی کیفیت کفش “A”، “B”، “C”

کفش درجه یک (A):

کفش‌هایی که فاقد هرگونه عیب عملکردی یا ظاهری هستند و به بازارپسندی کفش لطمه نمی زنند، درجه A هستند. اینها کفش های باکیفیت هستند، ظاهر خوبی دارند و قالب آرگونومی پا هستند. یک کفش درجه A باید از مشخصات تولید پیروی کند و با نمونه اصلی و اولیه تایید شده مطابقت داشته باشد.

کفش درجه دو (B):

کفش‌هایی که هیچ نقص عملکردی عمده‌ای ندارند و به کسی که کفش می‌پوشد آسیبی نمی‌رسانند، درجه B هستند. کفش های درجه B ممکن است نقص های ظاهری، اشتباهات در روند تولید یا ایراداتی ناشی از مهارت کفاش داشته باشند که به درستی قابل تعمیر نیستند. این کفش‌های درجه B تخفیف داده می‌شوند و/یا به بازارهایی هدایت می‌شوند که نسبت به نقص‌های ظاهری چشم می بندند.

کفش درجه سه (C):

کفش‌های درجه C دارای نقص‌های عملکردی عمده‌ای هستند که می‌تواند باعث آسیب به پوشنده شود یا دارای نقص‌های ظاهری عمده‌ای باشد که قابل ترمیم نیست. کفش‌ها نیز در صورتی درجه C در نظر گرفته می‌شوند که عملکردی ضعیف یا عیوب مواد اولیه داشته باشند که می‌تواند طول عمر طبیعی کفش را کاهش دهد یا به اعتبار شرکت آسیب برساند. این کفش ها باید از بازار جمع شوند.

نکات اصلی در مهارت های کنترل کیفیت کفش و بازرسی کفش به شرح زیر است:

1. آیا هر دو کفش در یک جفت از لحاظ ظاهری و کیفیت ساخت یکسان هستند؟
2. آیا کفش تمیز است؟
3. آیا کفش از مشخصات اولیه تولید پیروی می کند؟
4. آیا کفش با کیفیت بالا تولید شده است؟
5. آیا کفش دچار آسیب دیدگی است؟

موارد بالا به صورت دستور العمل بررسی عملی در بخش دوم مقاله با عنوان «مهارت های کنترل کیفیت کفش (بخش دوم)» به همراه عکس و توضیحات آورده شده است. در بخش دوم مقاله با ما همراه باشید.